ODTÜ İLKYAR Öğrenci Topluluğu

Ortaya çıkan iş benim için etkileyiciydi. Birbirine benzeyen veya benzemeyen insanların yegane birleştiricilerinin çocuklar olması, etrafta vızır vızır hareket etmeleri… Bazen durup iki üç saniye çevremi izliyordum. Güzel bir şey görünce bakmayı severim, beni gülümsetir. Devamını oku…

Bir insanın hayatında kaç kere “iyi ki” der ki, sanırım ben her projede tanıdığım her çocukta, çocuklardan gelen her mektupta, depoda zaman geçirdiğim her gönüllüde, Hüseyin hocayı her gördüğümde diyorum. Devamını oku…

Ailem bana hep “İyi insan olursan iyi insanlarla karşılaşırsın” derdi ama bu kadar iyi insanı ben bir arada göreceğimi tahmin etmemiştim. Devamını oku…

Anadolumuzun her köşesinde nice Mustafalar, Abdulsametler, Çoban Hüseyinler var ve kendilerine: “Evet başarabilirsin, bak buradayız, sana inanıyoruz.” dememizi bekliyorlar. Devamını oku…

Kim bilebilir ki hayalini bile kuramadığı bir yere geleceklerini. Çekingen ürkek bakışlarla gelip, gözyaşlarıyla gideceklerini nereden bilebilirlerdi ki? Devamını oku…

Sonu güzel biten bi masal yazmak istersen başlığına sadece Ç O C U K yazmak yeterli. Sadece beş harf geri kalan yirmi dört harfi nasıl da anlamsız bırakıyor bazen. Devamını oku…

Oldukça yorucu bir projeydi benim için. Hatta tamamı uykusuz diyebilirim. Ama o kadar mutlu olup, o kadar güzel vakit geçirdim ki her bir saniyesi kalbimde çok özel bir yer edindi. Yorgunluğumu, uykusuzluğumu onların mutlulukla, “Meral abla” diye seslenişleriyle örttüm. Devamını oku…

Bu kadar kısa zamanda bir çocuğun dünyasında böyle bir edinmenin mutluluğunu ifade edebilecek kelime yok galiba. Devamını oku…